Աստվածաշունչ մատյանից

Որ­քա՜ն ա­վե­լի լավ է հան­դի­մա­նել, քան ինքն իր մեջ զայ­րա­նալ։ Ով բռ­նու­թյամբ է դատ ա­նում, նման է այն ներ­քի­նուն, որ բռ­նա­նում է կույ­սի կու­սու­թյա­նը։ Մարդ կա, որ շա­տա­խո­սու­թյան պատ­ճա­ռով ա­տե­լի է դառ­նում բո­լո­րին, մար­դիկ էլ կան, ո­րոնց բե­րա­նում խոսք չկա։ Կան որ լուռ են, քան­զի չգի­տեն խո­սե­լու ժա­մա­նա­կը։ Ի­մաս­տուն մար­դը լռում է մինչև խո­սե­լու պա­հը, բայց ով անզ­գամ և ամ­բա­րիշտ է, ա­ռաջ է վա­զում։ Ով շա­տա­խո­սում է, կար­հա­մարհ­վի, և ով ան­չափ սաս­տում է իր խոս­քով, ա­տե­լի կլի­նի։

Սի­րա­քի ի­մաս­տու­թյու­նը 20. 1-8

Մեկնաբանություններ